Musi ona nie tylko pasować wizualnie do
projektu architektonicznego budynku, ale i powinna być funkcjonalna.
Coraz większą popularność zyskują elewacje drewniane. Kojarzą się one z
ciepłem, bezpieczeństwem i ekologią. Ponadto nadają budynkowi wyjątkowy
charakter. Metoda ta jest jedną z najstarszych, służących do ochrony
ścian zewnętrznych. Przez lata wypierana przez panele z tworzywa
sztucznego, znów powraca do łask. Elewacje drewniane wybieramy ze
względu na walory zdrowotne, ekonomiczne, a także komfort otoczenia.
Można je spotkać na nowoczesnych osiedlach, obiektach handlowych i
biurowych, prywatnych rezydencjach. Polacy odchodzą od dawnych
skojarzeń i przeświadczeń, że drewniany dom może funkcjonować tylko na
wsi. Dziś drewniane wykończenia dodają elegancji i kolorytu każdemu
budynkowi.
Jak dobrać drewno na elewacje?
Wybierając
drewno na elewację należy pamiętać, że jego właściwości są pochodną
wielu cech m. in. struktury drewna i jego składu, sezonowania i
suszenia, strugania, przechowywania, prawidłowego montażu. Zalecamy
stosować drewno, które - w zależności od gatunku - po suszeniu będzie
miało wilgotność około 12- 18% ( +/- 2%). Od dawna stosuje się drewno
ze świerka, sosny, dębu, modrzewia, a ostatnio także coraz
popularniejsze stają się elewacje z drewna egzotycznego m.in. cedr
czerwony, tatajuba, okoume, meranti, – mówi Dariusz Bielski z firmy
DLH Poland. Cedr czerwony (Western red cedar , łac. Thuja plicata) jest
idealnym drewnem do zastosowania na elewację. Cedr wzrasta w surowym
klimacie podbiegunowym. Jest drewnem bardzo stabilnym, o wysokiej
odporności na czynniki atmosferyczne, korzystnych właściwościach
termoizolacyjnych, a także wyjątkowych walorach estetycznych. Cedr ma
kolor od beżowego do ciemnobrązowego. Deski cechuje szeroka gama
kolorów, także zróżnicowanie kolorystyczne w obrębie jednej deski. Z
czasem cedr będzie zmieniał pierwotny kolor na srebrzystoszary
(patyna).
Modrzew syberyjski (łac. Larix sibirica)
pozyskiwany jest w surowym syberyjskim klimacie. Jest drewnem o małych
przyrostach rocznych, bardzo wytrzymałym. Jest w kolorze
brunatno-miodowo-czerwonym. Modrzew z czasem pokryje się patyną (szary
kolor).
• Świerk skandynawski (łac. Picea abies) pochodzi ze
Skandynawii. Drewno ma jasny kolor z lekko żółtawym zabarwieniem,
często nazywane jest drewnem białym. Różni się od krajowego surowca
ładniejszą fakturą drewna, ma mniej sęków oraz małe przyrosty roczne,
co ma istotny wpływ na wytrzymałość drewna.
• Tatajuba (łac.
Bagassa Guianensis) pochodzi z Ameryki Południowej. Żółto brązowy, a z
upływem czasu ciemno brązowy kolor drewna w połączeniu z ładnym
profilem deski nadaje w efekcie końcowym atrakcyjną formę elewacji
budynku.
• Okoume (łac. Aucoumea klaineana) - jest gatunkiem od
niedawna spotykanym jako materiał wykończenia ścian budynku. Naturalne
drewno okoume w kolorach od jasno różowego do brązowego jest wybarwiane
(np. lazurami impregnującymi) w tysiącach kolorów, dzięki czemu w łatwy
sposób można dobrać kolor elewacji do pozostałych wykończeń budynku.
•
Meranti (łac. Shorea pauciflora). Naturalne drewno ma kolor od
szaro-brązowy, czerwony do ciemno brązowego. Elewacja z drewna meranti
(DRM - Dark Red Meranti) wspaniale komponuje się ze stolarką okienną
wykonaną z tego samego gatunku drewna.
Naturalna trwałość drewna
oznacza wrodzoną odporność drewna na atak organizmów (grzyby, owady,
świdraki morskie) niszczących drewno (wg normy PN-EN 350-2)
Naturalna trwałość wobec grzybów rozkładających drewno obrazuje poniższe zestawienie (norma DIN EN 350-2).
1 klasa. Bardzo trwałe: TATAJUBA
2 klasa. Trwałe: CEDR CZERWONY
3 klasa. Średnio trwałe : MODRZEW SYBERYJSKI
4 klasa. Mało trwałe: ŚWIERK SKANDYNAWSKI, OKOUME, MERANTI CZERWONE
5 klasa. Nietrwałe
Naturalna
trwałość na owady Hylotrupes bajulus, Anobium punctatum, Lystus
brunneus, Hesperophanes cennereus jest sklasyfikowana jako: klasa D
-trwałe, klasa-S –podatne.
Naturalna trwałość wobec termitów.
Zgodnie z normą PN-EN 350-2 wyróżnia się klasy trwałości: D (trwałe),
M (średnio trwałe), S (podatne).
Trwałość odnosi się tylko do twardzieli, biel drewna należy uznawać za należące odpowiednio do klasy nietrwałe lub podatne.
Jak konserwować drewnianą elewacje?
Do najczęściej spotykanych sposobów zaliczamy:
•impregnację
– tj. nasycanie tkanki drzewnej ciekłymi roztworami substancji
chemicznych o działaniu grzybobójczym, owadobójczym oraz ogniochronnym.
•bejcowanie – zwiększa odporność na promienie UV, w niewielkim
stopniu hamuje rozwój grzybów i pleśni, nadaje kolor. Bejca wnika w
drewno na kilka milimetrów nie tworząc na jego powierzchni powłoki.
• lakierowanie – chronią przed korozją biologiczną, promieniowaniem UV, akcentują rysunek drewna i ożywiają jego barwę.
•malowanie – chronią przed korozją biologiczną, promieniowaniem UV.
Regularnie
pielęgnowane elewacje z drewna będą ozdobą naszego domu przez wiele
lat. Budując dom warto wziąć pod uwagę ten rodzaj elewacji, by nie
tylko udekorować swoją przestrzeń, ale także by być ekologicznym – żyć
w zgodzie z naturą.
